nTMS ช่วย “พฤติกรรมที่เกิดจากสมองทำงานผิดปกติ” ได้ 

nTMS ช่วยเรื่องเซลล์สมองและการส่งสัญญาณ (connectivity, activation) แต่ปัญหา “พฤติกรรม” (behavior) นั้นเกิดจากการเลี้ยงดู การเอาใจใส่ การเรียนรู้ซ้ำๆ จนเป็นนิสัย เป็นเรื่องของการฝึกฝน
พูดง่ายๆคือ สมองเป็น hardware
พฤติกรรมการฝึกฝนเป็น software
และทั้งสองเรื่องต้องไปด้วยกัน

nTMS ช่วยเรื่อง hardware เป็นหลัก

✔️ nTMS ช่วยเรื่อง “พฤติกรรมที่เกิดจากสมองทำงานผิดปกติหรือทำงานช้า” เช่น

สมองส่วนการมองเห็น (occipital lobe) ทำให้ไม่มองตา ไม่สบตา จำภาพไม่ค่อยดี การกระตุ้นสมองส่วนนี้จึงทำน้องมองตามากขึ้น สนใจสิ่งรอบตัวมากขึ้น จำภาพและเส้นทางดีขึ้น เรียนรู้จากภาพได้ดีขึ้น

สมองส่วนการได้ยินและการพูด (temporal lobe) ทำให้เรียกไม่หัน ไม่สนใจ เอามืออุดหู การกระตุ้นสมองส่วนนี้จึงทำให้น้องเรียกหันง่ายขึ้น สนใจสิ่งรอบตัวมากขึ้น ออกเสียงได้มากขึ้นเป็นลำดับ (แต่ไม่ใช่อยู่ๆจะพูดเป็นประโยคได้)​

สมองส่วนการเข้าสังคม (right temporal sulcus) ทำให้เล่นกับคนอื่นไม่เป็น ไม่รู้ว่าคนอื่นคิดหรือรู้สึกยังไง การกระตุ้นสมองส่วนนี้จึงทำให้น้องรู้ใจเขาใจเรา รู้ว่าคนอื่นรู้สึกยังไง รู้จักรักพ่อแม่ เล่นกับเพื่อนและทำกิจกรรมร่วมกับเพื่อนได้มากขึ้น

สมองส่วนการทรงตัว (cerebellum) ทำให้ทรงตัวไม่ดี เดินเซ เดินแล้วล้มบ่อย การกระตุ้นสมองส่วนนี้จึงทำให้น้องทรงตัวดีขึ้น เดินได้ดีขึ้น

สมองส่วนการคิด การมีเหตุผล ความฉลาด (Frontal lobe) ทำให้ใช้อารมณ์เป็นหลัก ไม่ค่อยฟังเหตุผล ไม่มีสมาธิ การกระตุ้นสมองส่วนนี้จึงทำให้น้องมีเหตุผลมากขึ้น เข้าใจเวลาพ่อแม่อธิบาย เรียนรู้ได้เร็วขึ้น มีสมาธิมากขึ้น

✕ nTMS ไม่สามารถแก้ “พฤติกรรมที่เกิดจากการเลี้ยงดู” ได้ เช่น

อาละวาดแล้วได้ดั่งใจ ทำให้เซลล์สมองฝังว่า อาละวาดแล้วจะได้ของ โดยไม่ต้องพูด เช่น ถ้าน้องหิวแล้วอาละวาด ถ้าคุณพ่อคุณแม่ยอมให้กิน ครั้งต่อๆไปเวลาหิว น้องก็จะทำพฤติกรรมแบบเดิมอีก เพราะคิดว่าถ้าทำแบบนั้นแล้วจะได้สิ่งที่ต้องการ

รู้ใจน้องหมดทุกอย่าง รู้ว่าน้องอยากได้อะไร อยากทำอะไร โดยที่น้องไม่ต้องพูด ไม่ต้องสื่อสาร จนทำให้น้องไม่มีโอกาสที่จะได้ฝึกพูด ฝึกสื่อสาร
ตามใจจนน้องไม่สามารถฝึกยับยั้งตัวเองได้ น้องกลุ่มนี้เวลาอยู่กับคุณครูที่ไม่ตามใจ มักจะทำตัวน่ารัก ทำตามคำสั่งได้ พูดได้ ไม่อาละวาด แต่พออยู่กับที่บ้านจะอาละวาดหรือไม่พูด เพราะมีคนตามใจเค้า น้องๆที่พัฒนาการไปเร็ว มักเป็นบ้านที่ครอบครัวเข้าใจและฝึกพัฒนาการของน้องอย่างถูกต้องเหมาะสม น้องๆที่พัฒนาการไปช้า มักเป็นบ้านที่ครอบครัวมีคนตามใจอยู่นะครับ
ปัญหานี้เราต้องใช้การฝึกฝนที่ถูกต้องด้วยครูฝึกพัฒนาการ นักกิจกรรมบำบัด นักฝึกพูด ด้วยเทคนิคต่างๆให้เหมาะสมกับน้องแต่ละคน คนที่รักษาเค้าจะให้การบ้านมาทำนะครับ เพราะฝึกกับครูแค่ 1 ชม. ไม่เพียงพอ คุณพ่อคุณแม่ญาติๆต้องเป็นคนฝึกที่สำคัญที่สุด
หลายๆบ้าน ยังไม่ยอมรับว่าน้องผิดปกติเลย อันนี้รักษายากที่สุด